10 april. De componiste des vaderlands
zei in dat programma, dat iedereen kan componeren. De meesten zullen er geen
belangstelling voor hebben, maar ikzelf heb het inderdaad wel eens gedaan. Het
ging meestal over begeleiding van een of ander liedje, maar ik heb ook een keer
een nieuwe cadens geschreven bij een vioolconcertje dat Anneclaire
speelde toen ze een jaar of 11 was. Volgens mij was het van ene Millies en het
was melodieus en prettig om naar te luisteren. De cadens was nog iets te
moeilijk voor haar, dus heb ik een andere gemaakt. Dat moet dan in de stijl van
het concert, maar bij een viool gaat het steeds maar om één noot, dus dat is
betrekkelijk makkelijk: je hoeft het alleen maar 'in je hoofd' te horen. We
hebben de uitvoering met A.C. nog ergens!
Een andere was bij een kleine mis van Gounod die ons kerkkoor instudeerde en
waarin vreemd genoeg wel een sanctus voorkwam (de onderdelen van een gewone mis
zijn: kyrië, gloria, soms credo, sanctus + benedictus erachteraan en agnus dei),
maar geen benedictus. Daar heb ik toen op zitten zwoegen, want ik weet niks van
muziektheorie en het moest uiteraard vierstemmig. Ik heb de compositie
ingeleverd bij de dirigente, maar zij kon de zon niet in het water zien
schijnen, keurde het ongehoord af met de mededeling dat de maat - 3/4,
dat paste goed bij de tekst - niet dezelfde was als de rest van de mis of zo,
en kwam zelf een week later met haar eigen versie. Ik heb de stukjes nog ergens
in een map, met Opus 2 of zo erboven, haha!
7 april. Bij Podium klassiek was de
componist(e) des vaderlands Anne-Maartje Lemereis. Zij kreeg de opdracht
om ter plekke een compositie te schrijven en wel met een titel, n.l. het
gedichtje van Godfried Bomans, zie hieronder. 2 minuten mocht het duren! En
hier beluister je dus een werkelijk kersverse compositie HT
De compositie is naamloos, maar heet hier Twee hondjes. Ik hoor trouwens
maar één hondje!
Dat ene hondje kun je natuurlijk makkelijk opvangen door het gedichtje iets te
veranderen (aan Godfried B. kan ik geen permissie meer vragen!) in: ik wou dat
ik 'n hondje had dan ... , maar dat is niet half - sic - zo inventief.
Overigens heeft Anne-Maartje haar toestemming gegeven. Ik hoop nog veel van
haar te horen!
Ik zit mij voor het vensterglas
Onnoemlijk te vervelen
Ik wou dat ik twee hondjes was
Dan kon ik samen spelen
De componist des vaderlands is Anne-Maartje Lemereis en
toevallig hebben we een paar dagen geleden in de auto naar haar zitten
luisteren in een interview over 'Vrouw in de muziek, als dirigente en/of
als componist'.
3 april. Voor Noor was ik onlangs
bezig met romances op viool. Daarbij kwam ik deze tegen op YT, van Pablo de Sarasate:
Ronza Andaluza. Veel verschillende uitvoeringen en ik heb gekozen
voor eentje met Itzak Perlman. HT
Over het algemeen heb ik het niet zo op dubbelgrepen bij vioolmuziek, maar hier
komt het voor in combinatie met een triller en wat kan hij dat prachtig spelen!
Begin februari had ik iets over Friml en dat had ik uitgesteld wegens naar
Namibië en daarna vergeten. Ik zag het zojuist weer staan en dus op zoek naar Friml.
Ik heb een paar dingen gevonden op YT die ik aardig vond. 1) Etude 'The
Breeze', HT
w.s. gespeeld door ene Sara Davis Bueckner, maar ik weet dat niet zeker. Ook
kon ik 'The donkey serenade' wel waarderen HT
en die wordt zeker uitgevoerd door bovenvermelde pianiste. Tenslotte was Friml
de componist van een operette/musical die 'Katinka' heette; de titel sprak me
allicht aan, de muziek niet. Wat me wel intrigeert is een onderdeel daaruit en dat
heet 'Allah's holiday', maar behalve intrigerend heb ik er niks mee! HT
Eigenaardig, wat?
18 maart. We kijken naar een Engels TV
programma, een quiz voor studenten van verschillende universiteiten en het heet
University Challenge met héél moeilijke vragen en een leuke
herkenningsmelodie. Die heet College Boy en is van componist Derek
New. Ik weet het antwoord op 98%? van de vragen niet, maar kan wel met
enige moeite het melodietje vinden, bewerken en hier neerzetten! HT
29 februari. Ik probeer een vriendin
aan de klassieke muziek te helpen en schrijf iedere week een stukje voor haar
waarin ik iets 'klassieks' onder de loep neem. Al een tijdje te voren loop ik
te denken over het onderwerp van volgende keer. Ik ben inmiddels 3 maanden
bezig en heb me tot nu toe ingehouden, maar 'het lied' zit er nu toch aan te
komen. Waar begin je mee? Misschien gewoon wel met het mooiste lied dat ik ken:
'Mondnacht' van Schumann. Ik ken het met b.v. Jessye Norman, niet te versmaden,
Thomas Quasthoff? Fisher Diskau? en ineens ... zou Bernard Kruysen het gezongen
hebben? Ja, natuurlijk! Te vinden op YT? Ja, ja, ja, ja!!! en hier is het
En de hele Liederkreis wil ik hier graag bewaren HT
2 februari. Ik hoor net van ene Rudolf Friml.
En dat spreek je uiteraard uit als friemel ... Zijn 'Festival of
roses' is heel aardig en hij heeft N.B. een musical geschreven die 'Katinka'
heet. Daar moet ik meer van weten, maar nu eerst even naar Namibië!
30 januari. Vanmiddag kwam ik op de
TV/concertzender bij Mahler terecht, dat kan ik wel horen: dat is Mahler
... Ene Magdalena*) zong een van zijn liederen uit een serie die ik niet
kende,- Rüpert Liederen - dus bleef ik luisteren. Van een afstandje, want die
Magdalena kon verbazend mooi zingen, maar ik vond haar een beetje eng om naar
te kijken. *) Kozena, en daar moeten accenten op ...
Toen ze klaar was ging het programma door naar meer Mahler en wel zijn 4e
symfonie. Nou ken ik die toevallig heel goed en ik ging weer zitten kijken.
Claudio Abbado was de dirigent: geen partituur te zien, hij dirigeerde alleen
met zijn handen en zijn gezicht. Ik heb genoten, want het was heel leuk om b.v
de harp te bekijken als daar iets moest gebeuren of tegen het eind te zien dat
de eerste violist heel hard pizzicato moest spelen, terwijl ik heel goed wist
hoe het klonk. Ik ben en blijf een leek die veel van muziek houdt.
Toen het voorbij was ging ik eens bij Mahler kijken op Google. En daar was een
vraag: hoe kun je naar Mahler leren luisteren, of zoiets. De raad die gegeven
werd was om te beginnen met het Adiagietto uit de 5e symfonie. Dat was
zijn bekendste stuk ... maar Erna had er nog nooit van/had het nog nooit
gehoord. HT
Bizar eigenlijk: die 4e kende ik al toen ik amper 20 was. Dat is ruim 65
jaar geleden. Nadien leerde ik ook al gauw de Lieder eines fahrenden
Gesellen kennen, die ik altijd heb kunnen waarderen, Kindertotenlieder,
die ik me niks deden en Des Knaben Wunderhorn, met het lied van Antonius,
leuk! en de 1ste symfonie ken ik ook goed, maar dan houdt het op. Ik heb nog
wat te doen!
31 december. In de auto naar Garderen
hoorden we Vaughan Williams. Ik word altijd een beetje zenuwachtig als het hem
(moderne muziek, kerstliedjes ook) betreft, maar dit was heel plezierig om naar
te luisteren. We hoorden in de auto de uitvoering van eentje op altviool, dit
is een andere, t .w. nr 4 op cello. HT
24 december. Deze drukke dagen moet je
af en toe eens even gaan zitten. Met de TV aan. Ik kwam terecht bij You Tube,
daar hebben ze vaak leuke filmpjes van vogels e.d. Maar ik trof Yuja Wang en
die speelde - in een prachtige jurk, maar op een vuil podium (niet geveegd
in ieder geval) - Schumann, 'Kreisleriana', nooit eerder zelfs maar van gehoord, maar de moeite waard. Stukje opgenomen.HT
Toen
ik verder bleef kijken zat ze op hetzelfde podium (met witte tulpen langs de
voorkant) in een andere fraaie jurk iets anders te spelen, 'Hammerklavier',
een sonate van Beethoven; daarin speelde zij met haar rechterhand een triller met duim en wijsvinger en andere
noten met 3, 4 en 5!!!*) Doe het haar maar eens na.
*) als je piano speelt
hebben je vingers een nummer voor de vingerzetting. 1 = duim, 2 = wijsvinger
etc
Nu had ik toevallig op onze homesite een fragment uit een prelude van
Shostakovic, waar Ko de partituur van had gevonden en ik dacht dat ik het
wellicht zou kunnen spelen. Vergeet het maar: daar komt een triller op 3 en 4
of 4 en 5??? met andere noten voor duim en wijsvinger. Je krijgt het echt niet
voor elkaar, als je geen toppianist bent. Zoals Yuja dan, zie hieronder. Wat
een fenomenale pianiste!
17 december. Vorige week hoorden we
iets in de auto dat onbekend was en aardig klonk. Ik had geen papiertje bij me
en kon de naam niet onthouden, tenminste niet helemaal. Iets met E als voornaam
en dan iets met Korn ... Ko wist het Erich von Korngold. Dit is een impromptu
voor cello en piano.HT Anssi
Kartunen is de cellist en Nicolas Hodges de pianist. Prettige muziek, toch?
11 december. Aan Herman, die ik ken
van de bridgeclub en die heel veel van muziek weet, heb ik gevraagd wat hij mij
van Wagner kon aanbevelen. Want ik hoor aan alle kanten dat Wagner zo de
moeite waard is, maar ik weet letterlijk NIETS van Wagner. Hij kwam met Siegfried
Idyll en dat wordt hier gespeeld door een symfonieorkest uit Frankfurt o.l.v.
Alain Altinoglu. Ik hoor het vandaag voor de tweede keer en ja, ik kan er goed
naar luisteren. HT
23 oktober. Een heel klein stukje
beeldschone muziek ... we zitten in de auto en 'Discotabel' is net klaar, maar
er is een klein beetje tijd over. 'Wie aus den Ferne' Schumann. HTHet wordt een beetje heftig aan het eind en ik weet niet wie het speelt.
Kijken of ik dat kan uitzoeken. Wilhelm Kempff.
26 september. Zit ik rustig te lezen,
met zachtjes de radio aan, komt er ineens iets voorbij waarvan ik denk: Hé,
Theresa Berganza. Toen ik het harder zette begon de radio te ruisen, moest Ko
eraan te pas komen om het geluid te repareren en was ... Tanja Kross voorbij.
Zij zong iets van ene René Clemencia en dat heette BO TIN KU BOLBEHT
en volgens mij is dat zuiver Papiamentu. Dat roept om uitzoeken!!!
Over René Clemencia kan ik niks vinden, nog niet opgemerkt voor Wikipedia
blijkbaar! Tanja heeft een CD vol gezongen met soortgelijke muziek, maar die
kost maar liefst 50€ en dat is toch een beetje al te gek. Helaas is ze
nauwelijks te verstaan en dat vind ik een doodzonde voor een zanger(es). Maar
dit nummer vind ik wel heel aantrekkelijke muziek.
'Bo tin ku bolbe' betekent 'Je moet terugkomen'. Ik kon na de
vakantie op Curaçao weer Papiaments lezen. Ik heb het altijd een
aantrekkelijke taal gevonden en ooit een jaar college Papiamentu gelopen, maar
ben het meeste weer vergeten.
5 september. Er was
niks beters op de TV dus stond die vanavond op Classica, lazen wij een
boek of dingen op de tablet, en daar kwam een gezellig Mexicaans concert
langs. Ik verwachtte Dudamel als dirigent, maar het was een andere.
Afgezien van aardige muziek ook allerlei verschillende mensen in dat
orkest, zoals een Scandinavisch blonde fluitiste en een volbloed Indiaan
op een blaasinstrument, er was van alles te zien. Plus aantrekkelijke
instrumenten: een meisje met een bril sloeg op een enorme, scheefstaande
trom, een grijsbehaarde dame tikte ritmes met 2 stokjes - altijd goed te
horen trouwens - en een meneer deed iets met het instrument op de foto en
dat was een 'guiro'. Ik heb flink moeten zoeken naar de naam, want
het woord percussie wilde maar niet in mijn brein tevoorschijn
komen.
De gespeelde muziek is Danzón 2 van de componist Arturo
Márquez en in deze uitvoering was Dudamel wel de dirigent. HT
Qua stijl lijkt het wel veel op Malambo van Ginastera, waar je altijd
een goed humeur van krijgt, vooral als je beeldvullend op je PC
kijkt/luistert.
22 augustus. Ik mag graag boeken van
Maarten 't Hart lezen om nogal uiteenlopende redenen. Ik kan er meestal om
lachen, hij heeft op van alles kritiek en daar ben ik het vaak mee eens, hij
heeft een hekel aan 'papen' en dat vind ik ook nogal komisch al ben ik er
zelf eentje; hij weet
erg veel van planten en dieren en sluit die allemaal in z'n hart; en hij
schrijft vaak tussen neus en lippen door over allerlei muziek, waar ik vaak nog
nooit van heb gehoord en daar ga ik dan naar luisteren. Zoals van Nicolai
Medtner, zelfs de naam nooit gehoord. Hier een van zijn beeldschone
'vertellingen' (Szadki) en dit is nummer 4. HT (Uit:
Lotte Weeda)
Verder is er deze dagen op de TV een serie documentaires over de broers Jussen, Lucas en
Arthur, die samen verbazend goed piano spelen, als quatre-mains of op twee
instrumenten. Hele aantrekkelijke (inmiddels) mannen, met eindeloos veel capaciteiten,
zoals b.v. moeiteloos met iedereen kletsen in Engels, Duits of Frans. Onderling
spreken ze Limburgs. Een programma waar we van genoten hebben.
Hun muzikale genialiteit kwam al heel vroeg aan het licht en ze kregen hier in
Nederland les van een geweldige lerares - Leny Bettmann - die er na verloop van
tijd voor heeft gezorgd dat ze onder de hoede van de allerbeste pianist van de
wereld (?) terecht kwamen: Maria João Pires en ook van haar hadden Ko noch ik ooit gehoord. Zij speelt hier, heel mooi, een nocturne van Chopin, maar
ik ben altijd van Zimerman als het om Chopin gaat ... HT
Hier de broers zelf op twee vleugels: een wals van Arendsky HT
uit Suite nr 1.
Ko en ik verheugen ons op een repetitie in het concertgebouw: Yuja Wang!! en
ze speelt allebei de concerten van Ravel, wow! En in november ook nog een
optreden van Jaroussky!
13 juli. Omdat we de USB stick met
muziek al weet ik hoe vaak beluisterd hebben in de auto werd het tijd voor een
nieuwe. Ko heeft me weer allerlei trucjes bijgebracht om snel op te nemen en te
verplaatsen van hier naar daar en terug.
Ik heb ook veel zitten zoeken en zocht vandaag bij negrospirituals. Zo kwam ik
terecht bij een YT filmpje, waarop ...? vertelde dat negro-sprirituals gebaseerd
zijn op de zwarte toetsen van de piano. Het klopt niet altijd, maar hij gaf als
voorbeeld 'Amazing Grace', waarvan de melodie afkomstig is van ene John Newton,
die N.B. kapitein was van een slavenschip (voordat hij zich tot het
christendom bekeerde). Ik weet niet of het waar is, maar in deze dagen, waar
het slavernijverleden nogal eens in het nieuws is, interessant.
Het lied ontroert me altijd en doet me steeds weer denken aan nine-eleven. Een
brandweerman die daarbij hulp geboden had, ene Daniel Rodriguez, zong het bij de
eerste herdenking of zo. Ik heb een opname waar hij het, met een beetje traag
begin, zingt bij Hour of Power. HT
Vroeger keken we regelmatig naar H.o.P. en vonden het de moeite waard, maar
toen het gedoe tussen de oude Schuller en zijn zoon (goede predikant, trouwens)
begon zijn we er mee gestopt.
25 april. Vanavond hebben we naar 'Chariots
of Fire' gekeken, gehuurd via het een of andere provider (on demand) en dat kwam omdat we het over
de muziek ervan hadden gehad. Als je de titel hoort denk je gelijk aan de
Romeinse tijd, maar de film gaat over atleten die uiteindelijk naar de
Olympische Spelen in Parijs gaan, 1924. Helemaal aan het eind van de film kwam Jerusalem
nog langs waar de chariots of fire in het tweede couplet voorkomen
... De muziek in de film is van de componist is Vangelis.HTGeweldige muziek die trots en vreugde in zich draagt. Knap als je dat zó
kunt componeren! De opname is van een concert met de componist aan de piano en iets meer
uitgesproken dan de filmmuziek via YT.
11 februari. In de auto kwam 'Les deux
guitares' langs, gezongen door Aznavour. Dat had ik misschien al in geen 50
jaar gehoord, maar was er ooit goed mee bekend en sindsdien vraag ik me af 'Waarom
ken ik dat?' HT
Aznavour zingt een stukje in een onbekende taal, mogelijk Armeens:
E khê raz, is cho raz, is cho mênaga, mênaga raz' (en dat nog een keer)
en dat maakt het extra spannend. Toen het begon - in de auto - dacht ik
dat dat lied van Corry Brokken over de messenwerper eraan kwam, dus
blijkbaar was ik de inleiding vergeten, maar kon me wel delen van de tekst
herinneren: ...'tsiganes ... grattent leur guitares ..., waarbij
(opnieuw) het woord 'grattent' me verwonderde (katten doen dat toch?
gratter? = tokkelen?),'toutes mes memoires' dat er op
ging rijmen, 'ma jeunesse' kwam er in voor en 'demain et encore
plus après demain'. en dan kwam er nog wijn aan te pas en wel 80
liter, maar dat kan ik verkeerd begrepen*) hebben, want ik vond het ooit
al een belachelijke hoeveelheid! En, op het oor, dat hele refrein.
Wat is een geheugen toch een raar iets!! Ik heb in ieder geval iets om te
gaan zoeken. Of gewoon aan zwager Sam vragen natuurlijk.
Ko zegt dat het Russisch is.
raz=tijd**) en dat het zinnetje ongeveer
'veel vaker' betekent.
*) De tekst is: (apportez moi du vin fort), car le vin délivre, maar
ik had er in mijn hoofd 'quatre-vingt de litres' van gemaakt, haha! Ik
had beter moeten weten, want na een telwoord komt geen 'de'.
**) en leven we dan nu in razPoetin?
Ko heeft ook geen idee hoe dat nou op de USB-stick terecht is
gekomen ...
3 december. Gek genoeg herinner ik me
nu niks meer van dat concert in april ... Vandaag luisterde/keek ik naar een
concert van Daniel Barenboim, 50 jarig jubileum, in Buenos Aires, leuk hoor.
hij speelde 13 toegiften!!! w.o. Ginastera 'La danza de la moza donosa' - de
dans van het begaafde meisje - en daar kon ik de opname van vinden.HT
Ik was verrast dat hij het publiek in vloeiend Spaans toesprak, want ik wist
niks van deze pianist, behalve dan hoe hij er uitziet en dat hij ook dirigent
is. maar als je in Buenos Aires geboren bent is het niet zo gek als je vloeiend
Spaans spreekt.
28 april. Andere dingen dan muziek aan
mijn hoofd, maar luisteren doe ik uiteraard wel. Zelfs een keer naar een
concert geweest, met 'Ma mère l'oie' in de orkestrale uitvoering. De moeite
waard en dat vogeltje in het begin, bij de boswandeling, is leuker met orkest
dan alleen piano. Ik moet er altijd bij denken aan Frieda van Rossum, met wie
ik het een keer quatre-mains speelde bij een concert voor de Shellgemeenschap
in Umukoroshe, héél lang geleden!! De Pagodes kon ik, jammer genoeg, niet
aan, maar de glissando's in het laatste deel kreeg ik wel onder de knie en dat
had ik nog nooit gedaan!
Vandaag lees ik een recensie van Lidy van de Spek, al weet ik hoe lang de
muziek-recensiste van het LD. En ja hoor, ze doet het: 'In razendsnelle
muizentraploopjes die organisch overgaan in heerlijk akkoordenslagwerk'.
Dat organisch interesseert me, het is een populair woord bij mensen die
over muziek praten. Discotabel e.d. Wat zouden ze er toch mee bedoelen? Hier
ging het over een wals van Chopin, piano, er kwam geen orgel aan te pas. Dus
het zal wel iets te maken hebben met planten? bloemen? aarde? Ko weet niet of
hij 'water' als organisch moet bestempelen. Intrigerend. Bij 'muizentraploopjes'
denk ik meteen aan 'Ich will bij meinem Jesu wachen' ... via tertsen naar
boven, maar kan er geen in een wals van Chopin bij bedenken en ook niet
vinden als ik het hele boek met walsen doorlees. Loopjes genoeg, dat wel.
13 januari. 2022 alweer ... Bezig met liederen,
chansons, nummers en teksten. Wat komt eerst? Melodie?
Stem? Tekst?
Ik merk. dat dat niet elke keer hetzelfde is. Ik denk: meestal eerst de melodie
en dan de stem. Maar dansbaar is voor mij ook een element. Wat voorbeelden:
verderop.
Met vriend en oudcollega Wijbe heb ik op mijn verjaardag onlangs twee uur
aan de telefoon gezeten en gekletst over van alles en vooral over muziek. Hij
is een heel goede amateur zanger (we deden op school indertijd al madrigaaltjes
in een tussenuur of als we moesten wachten bij rapportvergaderingen: Wijbe bas,
Joachim tenor, Anne alt en ik, leuk hoor! Hij was nu serieus in de liederen,
had 'Mondnacht' HT
(Jessye Norman) van Schumann gezongen en we bedachten, dat we dat wellicht eens
samen konden 'doen'. Ko zorgde voor een partituur die een halve toon lager
dan de partituur die Wijbe me stuurde en zo w.s. goed te doen is voor mij, want
ik ben maar een zeer matige pianiste.
Met Sam had ik inmiddels een e-mail uitwisseling gehad en Sam is van 'eerst de
tekst'. Nou, dan ga ik maar eens meer op teksten letten. Die van Mondnacht doet me
niks, maar het lied ontroert me mateloos. Melodie + stem b.v. die van Jessye
Norman of van Thomas Quasthoff.
Nu dan maar eens wat doen met Trenet, de favoriete zanger van Franse Chansons
van Sam. Hij stuurde me een lijstje met zijn lievelingsnummers. Maar eigenwijs
als ik ben koos ik al gauw voor Vous qui me passez sans me voir HTen waarom? Omdat de tekst me meteen aansprak: Ray Charles 'You dont
know me'HT.
De melodie doet me niet veel, de begeleiding laat me weer aan mijn geliefde Nat
King Cole denken, zo is er altijd wat! Meer Trénet luisteren!
Mes jeunes années HTWaarom kan ik dit waarderen? Ik ken het al heel lang op het oor ...
prettige meldodie, prettige stem en dansbaar, een beetje langzame, Weense wals.
De begeleiding is aardig stijl Nat King Cole, begin jaren 60? Ik ga de tekst
zoeken.
Mes jeunes années courent dans la montagne, courent
dans les sentiers plein d'oiseaux et de fleurs et les Pyrenées
chantent au vent d'Espagne, chantent la mélodie qui berça mon coeur.
Chantent les souvenirs de ma tendre enfance, chantent tous les beaux
jours à jamais ont fui, et, comme les bergers des montagnes de France,
chantent la nostalgie de mon beaux pays.
(Parfois, loin des ruisseaux, loin des sources vagabondes, loin des
fraîches chansons des eaux, loin descascades qui grondent) je songe, et
c'est ma chanson aux temps béni des premières saisons: ... mes
jeunes etc ... chantent le ciel léger de mon beau pays.
Dat is wel een tekst die ik kan waarderen, maar voor mij niet de eerste
aantrekkelijkheid van het chanson.
Hieronder links 6/8 en rechts 4/4
En net zoiets bij Widor:
24 januari. Genoteerd
in 4/4 maat, maar een wals horen, daar was ik vandaag mee bezig. Sam zegt
dat 'Mes jeunes années' in 4/4 staat. Ik had eerder geen partituur kunnen lezen
- te klein ...- misschien lukt het nog. Ik had het over dit
verschijnsel al eens eerder gehad: blz 9, 21 april, Serenade, van Widor en
daarvan kan ik wél een partituur vinden, te weten bij het orgel in de
logeerkamer!!!
Als ik iets van YT geladen heb kijk en luister ik via 'Audacity'
naar te lang, te kort, applaus e.d. om ongewenst te verwijderen. Je krijgt
de amplitude (zegt Ko hoor, want daar weet ik niks van) te zien,
die blauwe strepen, en het valt op dat er nauwelijks dynamiek in zit. Gek
hè? Toch een aantrekkelijk stuk, maar als ik denk dat het een soort 3/4
maat is wordt het niet correct gespeeld!
Natuurlijk kom ik wel weer iets leuks tegen: Een suite
voor fluit en piano van Widor. HT
Ik heb behalve orgelsymfonieën wel eens een mis van Widor beluisterd,
maar die viel me tegen, Misschien nog eens proberen. Dit stuk vond ik
aantrekkelijk. De fluit wordt bespeeld door Uri Shohem en de piano door
Israel Kastoriana en heel andere dynamiek! Ik lees deze regel heel veel
later en heb geen idee wat ik daar nou mee bedoeld heb. O ja, dan
hierboven ...
1 februari. Toevallig zag en hoorde ik
vanmiddag weer de 4e van Mahler, waar ik al dol op was toen ik nog bij de Tombe
werkte! De sopraan in dit laatste deel HT
heet Magdalena Kozená, maar er moet een tilde op de z en dat lukt niet met
gewoon de computer. Ik kan niet goed naar haar kijken, maar haar stem is
fenomenaal. Bovendien krijg ik alleen het vierde deel niet opgeladen
(later wel) en ik
weet niet wat er mis gaat. Dirigent is Abbado.
