Op de terugweg luisterden we in de auto naar het dubbel vioolconcert van Bach. We vielen binnen tijdens het 2e deel en hoorden nog een stukje van het 3e deel. Helaas werd dat erg snel gespeeld. Zo'n musicus laat dan wel zijn virtuositeit horen, maar eigenlijk ten koste van de muziek. Kijken of ik daar een voorbeeld van kan vinden: HT ook dat 3e deel, gespeeld door Lara en Scott St John. Ach, wat hebben ze een haast. Jammer! Om het goed te maken het aangrijpende 2e deel HT uitgevoerd door Gilles Colliard en Saskia Lethiec. Wat moet het heerlijk zijn om zó viool te kunnen spelen.

Ik kwam trouwens een keer voor een training, vertelde die knul me dat hij die morgen mijn oma had begraven. Moet je nagaan! ik wist van niks. Mijn moeder kwam echt niet op het idee om me op te bellen (ik woonde op kamers in dezelfde stad als zij) om me te vertellen dat haar moeder dood was. Ik was niet zo dol op mijn oma en had er geen hartzeer van, maar toch een beetje raar!
Ik dans nog altijd graag. Vóór Frankrijk dansten Ko en ik 10 jaar bij Karel, sinds vorig jaar bij de bejaarden via Activite. Vanmiddag nog, op een vloer van laminaat, 5 paren van rond de 80 - de groep vergevorderden! - en Yvonne, die met engelengeduld ons van alles probeert bij te brengen. Vandaag de heelturn in de slowfox.  

23 oktober Nu ik zo'n mooie, rooie jas heb wil ik ook een rokje, da's mooier onder een mantel. Naar Leiden voor een rokje, het worden er zelfs twee!  Als ik op de bus naar Zoeterwoude sta te wachten klinkt het carillon van het stadhuis 'Sah ein Knab ein Röslein stehn'. Dat is een raar lied, hoor! Dat ventje ziet een ROOD roosje, op de hei. Denk je: die gaat meteen Natuurmonumenten bellen, want een rood roosje op de hei is echt héél bijzonder. Nee, wat doet die vandaal: hij zegt tegen het roosje 'Ik ga jou plukken'. Zegt dat roosje 'Ga ik jou steken, zodat je altijd aan me zult denken'. Een bijzondere waarneming mislukt en dat joch voor altijd een hekel aan rozen.

Nou ga ik natuurlijk op zoek naar iets met rozen en wat vind ik? Een verschrikkelijke opname van ... Erna Berger die 'The last rose of summer' HT zingt. Lachen!
Benjamin Britten heeft ook iets met dat Ierse volksliedje gedaan, maar ik kan het niet erg waarderen. Geef mij maar in de plaats 'Down by the Salley gardens' HT, zitten we toch nog in de natuur. De zanger is Nicolai Gedda, begeleider Gerald Moore. Of 'The ash grove'. Wordt gezongen door Dorothea Jacob HT, piano Tom Deneckere. Een beetje vlak en ook niet heel goed te verstaan, maar ik kan niets anders vinden. Die liederen van Britten zijn niet zo populair. Maar ik vind het een prachtig lied, met name in de begeleiding, en Dorothea heeft wel een aantrekkelijke stem. Hier is de tekst:

Het doet haar geen recht, want ze kan best heel goed zingen. Ga nog een stukje zoeken met mooie hoogte! Gevonden: HT  Een naamloos stukje, dat ik geselecteerd heb uit een enorm bestand en dat kun je zelf opzoeken op Youtube, iets met 'Yma Sumac en idoles'. Die hoge f houdt ze gewoon een tijdje aan en nog mooi ook, niet geknepen of zo. Bizar hè? Ze stierf in 2008, morgen precies 7 jaar geleden.

4 november 1958 was het jaar dat Missa Luba in Europa werd uitgevoerd, n.l. op de EXPO en was iets heel nieuws: een Afrikaanse mis, gedeeltelijk in het toen nog voorgeschreven Latijn, verder Afrikaanse muziek, een tenor, een koor en drums. Opwindend. Een missionaris - Guido Haazen - te werk gesteld in Kamina, Congo, werd geraakt door de daar gehoorde Afrikaanse muziek en zo is het gekomen. Veel muzikaal materiaal werd aangeleverd door een leraar van de school in Kamina, Joachim Ngooyi. Hij is ook de tenor. En dat heb ik allemaal uit Wikipedia. Hier het Kyrië HT De opname is van 1965. 
1965 was het jaar de plaat van Misa Criolla verscheen, van de componist is Ariel Ramirez. Als liefhebster van zingen, missen en Zuid-Amerikaanse muziek was ik er uiteraard direct weg van. Maar pas in de negentiger jaren heb ik zelf in het projectkoor van Wim de Ru meegezongen in meerdere uitvoeringen ervan.
Dat projectkoor bestond in een kaartenbak, geoefende koorzangers uit Leiden en (soms verre omgeving) in alle stemsoorten, beheerd door Wims vrouw. Als er iets ging gebeuren kreeg je, als je naam in die bak zat, een uitnodiging om mee te doen. Thuis instuderen, een stuk of 4 repetities in de Lokhorstkerk in Leiden en dan één of twee uitvoeringen. Te gek!

Zelfs als je muziek op het oor goed kent is het soms verbazend moeilijk om je die muziek eigen te maken. Misa Criolla heeft een Spaanse tekst en is heel ritmisch en die combinatie is vaak behoorlijk moeilijk.   Voorbeeld hier rechts, zowel de tekst als het ritme en noten. Een sopraan moet in deze mis ook veel neuriën.

Toen ik het voor het eerst meezong waren er voor de uitvoering vier Argentijnse solisten. Zij vormden tezamen Opus Cuatro, 4 mannen met fluwelen, Zuid-Amerikaanse stemmen. Naast hun zangtalent bespeelden ze allemaal de nodige instrumenten. 
De laatste repetitie zal ik nooit vergeten. Wim zette de zangers allemaal door elkaar, zonder partituur, fantastisch. In een operakoor moet dat ook heerlijk zijn, je moet wel verdraaid goed weten wat je doet. 
Wat ik ook ontzettend leuk vond was, dat die vier Argentijnse heren totaal geen kapsones hadden. Ze zaten gewoon bij ons de de bus en niet eens bij elkaar. Geen aparte solistenkamer voor hen. Op één uitzondering na heb ik dat verder eigenlijk nooit meegemaakt, solisten zijn in mijn ervaring ver boven het gewone volk verheven. Die uitzondering was de bas die de Christuspartij in de Matthäus zong, lang geleden. Hij heette iets als Cor Niessen, maar ik kan het (nog) niet vinden. Die kwam altijd een praatje maken met de koorleden, bij de generale repetitie in de stadsgehoorzaal. Dat was trouwens ook altijd feest! Hier is Misa Criolla van Ramirez. HT In een uitvoering van Opus Cuatro met een ander koor. Dat zou ik graag elk jaar een keer, of twee, of drie, zingen.
Vorig jaar werd Misa Criolla 'gescratcht' in Rotterdam, samen met Navidad Nuestra, het kerstverhaal van Ramirez. Ook dat kende ik goed op het oor, maar verbazend lastig om te zingen. Met het schattige regeltje 'Y un poncho de alpaca real' als cadeautje van de drie koningen. Het was in ieder geval een dagje flink genieten, samen met mijn nichtje Barthe!

Maar ik zag bij het zoeken naar Criolla ook uit een ooghoek ook het vioolconcert van Katchaturian staan. Dat is w.s. de enige compositie waarvan ik precies weet wanneer ik hem voor het eerst heb gehoord. Bij de ouders van Mieke ...
De jongste broer van mijn ex-man zaliger - kun je het nog volgen? - vree met een meisje van Hongaarse afkomst. Zij woonde in Wassenaar en was reuze keurig. Toen het stel ging trouwen werden we bij haar ouders een keer te eten gevraagd, ook reuze keurig, wel heel gezellig, en Mieke's vader zette het vioolconcert van Katchaturian aan. Wow, wat een heerlijk concert! Na de bruiloft heb ik die muzikale vader nooit meer gezien, het stel verhuisde naar Engeland en daar heb ik haar nog één keer gezien en toen ging iedereen scheiden en zag niemand niemand meer, maar Katchaturian bleef! Hier het vrolijke derde deel HT. Mocht je het niet kennen luister dan vooral eens naar het hele concert. Het is het soort concert dat je vaak kunt horen zonder dat het gaat vervelen. Kun je van de Turkse mars van Mozart niet zeggen ...
 
6 november Vriendin Marleen ging gisteren naar Josh Groban luisteren, zo liet ze me weten. Nooit van gehoord, dacht ik zonder nadenken, maar toen ik ging zoeken op Youtube had ik hem wel eens gezien. Bij Oprah. Prettige stem, maar qua muziek - voor zover ik geluisterd heb - een beetje voorspelbaar. Dit nummer heet You raise me up HT en ik heb het aan beide kanten ingekort. 
De eerste twee regels kwamen me verbazend bekend voor en al gauw wist ik waarom: het waren dezelfde twee regels als in Were you there when they crucified my Lord HT. Dat wordt hier gezongen door Paul Robeson (1898 -1976) met een stem waarbij je direct een hele grote, zwarte man ziet met je geestesoog en dat was hij ook. Dit is een opname van voor de oorlog en m.i. erg traag. Ik had al van Paul Robeson gehoord toen ik 10 was, denk ik. 

Ik heb al vaker bij een uitvoering  van een pianowerk gekozen voor Valetina Lisitsa, voor mij volslagen onbekend! Dit lees ik over haar in Wikipedia: Ze is iets jonger dan mijn jongste dochter, een week of 6. Ze werd ongeveer geboren op de dag dat Anne Claire gedoopt werd, haha! Ze komt uit een niet muzikaal gezin, gaf op vierjarige leeftijd al een recital en was van plan een grootmeesteres schaken te worden. Bizar verhaal.

Ernst Daniel Smit had gisteren een aantal aria's en liederen van Andrea Bocelli in zijn programma. Een aria van Puccini vond ik wel mooi, een reden om er eens even wat aandacht aan besteden. Ik vond bij YT een lied, dat hij samen met Marco Borsato zingt, maar het publiek joelt er doorheen en Borsato is deels onverstaanbaar, jammer. Toen zocht ik bij Parelvissers HT en vond het beroemde duet waar Bocelli samen Bryn Terfel zingt. Die kennen we al, van Awgorad, toch? Aangename stem, Bocelli; jammer voor hem dat hij niet kan zien, maar dat zou geen reden moeten zijn om zich niet te scheren. Dat ziet er zo armoedig uit!

10 november Ik werd wakker met de intro van de serie op zondagavond over die zwarte tulp. Wel een aardige serie, maar er wordt vaak slecht geacteerd en het verhaal is uiteraard, met die spokende grootvader, zeer ongeloofwaardig. Maar het introliedje is fascinerend: Come wander with me HT gezongen door ene Bonnie Beecher. Het heeft ooit gehoord bij een aflevering van de Twilight zone, lees ik in Wikipedia. Ik heb het wel een beetje ingekort.
Wat ik er aan onthouden had was 'Come closer to me' en bij het zoeken kwam ik dus bij Nat King Cole met Acercate mas HT. Heerlijke rumba, in het Spaans gezongen met een fors Amerikaans accent. Die plaat - iets van Nat King Cole Español - heb ik héél lang gelden grijs gedraaid. 

11 november Ben zonder muziekje wakker geworden, is dat even raar. Vandaag dan maar wat nuttigs doen en dat is op iedere pagina een hokje zetten met wat er op de pagina in kwestie wordt besproken. Ben ik wel even mee bezig. Daarna wordt het wel weer tijd voor een nieuwe pagina naar deel 4!